Het kleurrijke Chengdu, hoofdstad van Sichuan, is gekend voor zijn pittige keuken, de vele theehuizen en de thuishaven van de bekoorlijke panda’s , de trots van China.
We nemen ruim de tijd om alle hoeken van het Panda Research Centrum voor de kweek van reuzenpanda’s te bezoeken. Ook al is dat onbegonnen werk, want deze bamboe habitat is zo’n 100 ha. groot. Het is een feest om deze vertederende beesten te kunnen observeren.
Wat een prachtig dier, het ligt de hele dag op zijn rug zijn tussen 15 en 30 kg. bamboe te kauwen, het minst voedzame gewas dat er maar bestaat. Maar eigenlijk is hij een carnivoor.
Hij wil zich niet voortplanten, is zo lui als een varken en slaapt de hele dag. Dit dier is geboren om uit te sterven… Eigenlijk is de strijd voor het voortbestaan van de panda onbegonnen werk, maar toch leeft de panda al 8 miljoen jaar… Interessant.
Direct na de geboorte worden de kale roze jongen normaal nog 30 dagen door de moeder gedragen in haar buidel. Maar in het fokcentrum worden ze snel weggehaald en ondergebracht in een couveuse. De jongen zijn dan nauwelijks 100 gram. De voortplantingsdrift is bij panda’s niet erg sterk ontwikkeld. Slechts 3 dagen op een jaar is het vrouwtje vruchtbaar, en ze is erg kieskeurig op haar partner. Vandaar dat de moeder-panda in het research centrum ook via kunstmatige inseminatie wordt zwanger gemaakt.
In dit reservaat leeft ook de grappige zachtaardige rode panda, die tevens met uitsterven bedreigd is. Een mooie rooie, met lange staart, en een prachtige snoet! De kennismaking met deze Garfield lookalike is voor ons een leuke verrassing.
Van de reuzenpanda’s gaat het naar de reuze-boeddha, uitgehouwen in rode zandsteen. Met zijn 71 m hoogte is hij de grootste ter wereld. Hij leeft ook op grote voet (8 m). Dit Unesco werelderfgoed is helaas erg toeristisch.
Als afsluiter ontspannen we in Chendu in het sfeervol people ‘s park, waar dansen, zingen en spelen voor alle leeftijden plaatsvindt. Hier kan je tijdens het theeritueel ook je rug laten masseren, of……….. je oren laten kuisen wat hier erg gebruikelijk is… smakelijk !
In elk geval, vandaag is onze laatste dag China. Het is nog steeds een uitdaging alleen al door de frustrerende burocratie. Het land blijft een raadsel, maar het wordt met de dag toegankelijker.
Hun 1 kindpolitiek (het recht op 1 kind per gezin) zorgt voor een leger rotverwende kleine ettertjes, bij wie het superioriteitsbesef er van kindsbeen wordt ingehamerd. (in een doorsnee gezin werken 6 mensen voor 1 kind, … kan je nagaan!)
Het is goed geweest voor ons. We verlaten China met een schat aan levenswijsheid en herinneringen. Voor het thuisfront hebben we een mooi gedicht.
Morgen vliegen we over Tibet, het dak van de wereld, en landen we in Nepal voor een nieuw avontuur.
Merkwaardigheid:
1. Antwoord op vorige vraag : ‘Waarom hebben de allerkleinsten hier een broek aan met een gat vanachter? Zodat ze op straat hun behoefte kunnen doen zonder de kleren te bevuilen, of een pamper te gebruiken.
2. Meermaals worden wij aangestaard, of gevraagd om op de foto te gaan. Het geeft ons het gevoel zelf een bedreigde diersoort te zijn…
Ludo,
Was een heerlijk gedicht.
En gemakkelijk te ontcijferen ook nog hé 🙂
Nihaw, Dédé en Erwin,
China gedaan … op naar Nepal, nieuwe ervaringen opdoen.
Ik ben ondertussen jullie gedichtje aan het vertalen. Maar ik stuur je per email mijn chinees gedichtje toe … ik ben er zeker van dat het mijne mooier is !
Blijven ademen.
Raf en ik herkennen ons in de panda’s.
Bedankt ook voor het wondermooie gedicht, onze week kan niet meer stuk.
Les belles
Ha Erwin en Dede
De plaatjes zijn weer werelds!
Have a save trip!
gr. Guus
Hey Dédé, ik had jou verwacht tussen de dansers.. 🙂
een goede reis gewenst!