Tibet, to be (there) or not to be (there)

Na de opstanden en repressie van’87 en ’89 was Tibet nagenoeg afgesloten van de rest van de wereld. Wij zijn nieuwsgierig naar dit land dat geografisch geïsoleerd ligt achter de hoogste bergen, politiek geisoleerd is na de Chinese inval in ’51, en een reputatie heeft van spiritualiteit en magie die door de Dalai lama alleen nog maar versterkt wordt.

Helaas, de ene dag is Tibet gesloten, en de andere dag weer open voor toeristen, maar dan moet je minstens met 5 van dezelfde nationaliteit zijn…. Je kan er geen staat op maken. Dus gaan we voor het enige alternatief: 6 dagen in de provincie Gansu en Sichuan. Dit gebied is zowel cultureel, historisch als geografisch een deel van het tibetaans plateau en vormde ooit de tibetaanse provincie Amdo. Dus toch nog een vleugje Tibet…

In Xiahe maken we het  leven in het Labrang-kloooster van dichtbij mee. Het rood van de pijen van de tibetaanse monniken op hun afgetrapte gympies overheerst het straatbeeld.  Oude pelgrimroutes, gebedsvlaggen en kloosters zijn duidelijke tekens van de diepgewortelde tibetaanse standvastigheid om ondanks de chinese bezetting hun culturele erfgoed te behouden.

Rondom het klooster zien we de tibetaanse pelgrims zich verbeten focussen op de draaiende gebedsmolens, en zich met een godsdienstig vuur energiek ter aarde werpen. Heel speciaal is het ritueel van de luchtbegrafenissen, waarbij de doden in de openlucht worden achtergelaten voor de gieren omdat brandhout spaarzaam is en de grond te hard om in te graven…
De lucht in de talloze donkere kapelletjes met hun vergulde beelden, is zwanger van de geur van Yakkenvet, waarmee de kaarsen worden gemaakt, en de prachtige Buddabeelden van boter.

Van Xiahe reizen we met een chinese chauffeur, die geen letter engels verstaat, naar de tibetaanse enclave Langmusi. Als we aan onze kamer worden afgezet staat het huilen ons nader dan het lachen… Niks mis met ‘basic’, maar hier zou Doenix nog niet in slaap geraken… En niemand die ons verstaat. Ik heb het gehad! Hier blijven wij niet. In het hele dorp zijn bouwwerken, de straat is opgebroken en nodigt enkel uit tot moddercatch gevechten. Het is hier een zooi! Ik heb er in mijn droom nooit bij stilgestaan dat het wel eens zou kunnen tegensteken onderweg…

Plots zien we een engelstalig paneel: ‘Tibetan horse trekking’… hier spreken ze vast engels.  Een lieve dame is ons behulpzaam, en al snel wordt duidelijk dat we op een verkeerd adres werden afgezet…  De donkere lucht klaart op en als we eenmaal te paard door de ongerepte wildernis van de bergen  trekken is alles weer snel vergeten. De leegheid van het landschap strekt zich voor ons uit, met op de toppen van het hooggebergte een laagje poedersuiker…

Onze chauffeur is nog steeds een uitdaging… maar we hebben gedurende  6 dagen ons lot aan hem verbonden… Songpan is onze  uitvalsbasis om naar Huanglong te gaan. Dit is voor ons de hoogmis van de week. De weg voert over golvende verlaten hoogvlakten met steile ravijnen en rotswanden. Alles rust in verse sneeuw. De kleurrijke vlaggen op de heuvels vullen de wind met gebeden.
Door de ijle lucht en het sterke zonlicht op een hoogte van 4000 m.  moeten we ons tempo drukken. Maar deze fikse wandeling is de moeite. In de rivier zijn door minerale afzettingen twaalf getrapte vijvers en watervallen met kalkformaties ontstaan. Elke plek is een nog mooier spektakel dan de vorige… De geheugenkaart van onze camera wordt flink op proef gesteld, en onze ogen worden vandaag extra verwend.

Morgen vertrekken we naar Chendu, voor iets helemaal anders. De bedreigde reuzenpanda !

 

Merkwaardigheid:

1: Waarom hebben de allerkleinsten hier een broek aan met een gat vanachter?

2: Vermits wij 6 uur voor zijn op de belgische tijd kenden wij de verkiezingsuitslag al … zelfs voordat de stembureau’s geopend waren.