Macho Grosso !

De Mato Grosso, ooit Brazilie’s  wilde westen, is  een van de grootste schatten die nog niet door toeristen is ontdekt. Het was lang het land van ontdekkingsreizigers, goudzoekers, jagers, en stropers. In deze regio is de verdoken en zeldzame jaguar de ‘macho’ van de jungle,  de anaconda een legende, en de piha vogel een echte ladykiller, met een fluitsignaal alsof je op een werf voorbij loopt.  Jammer, maar we hebben de jaguar en de anaconda niet gezien.

De Mato Grosso heeft de 3 belangrijkste ecosystemen van Zuid-Amerika onder dezelfde hemel:  de Cerrado (savanne) – de Pantanal (savanne)  –  en het Amazone regenwoud.  Bovendien ligt hier ook nog eens het geografisch centrum  van dit continent. Reden genoeg dus om er een 10 tal dagen te vertoeven.

Eerst bezoeken we de Cerrado, met zijn prachtige Chapada dos Guimaraes National Park (65 km oostwaarts van Cuiaba). De kroon op de omgeving is de indrukwekkende Braziliaanse tafelberg : de Saint Jeronimo. Mooie rode steile rotswanden, prehistorische grotten met de ‘blue lagoon’ en enorme zandsteenformaties.  Voor een wandeling door dit gebied krijgen we scheenlappen aangemeten als beveiliging tegen slangenbeten. Aan de talrijke watervallen, met als belangrijkste trekpleister de Veu de Noiva ‘bruidsluier’, kunnen we niet weerstaan, en we verwennen onszelf regelmatig met een frisse duik. Heerlijk, een streling voor het oog en balsem voor het lichaam.
Akkoord, de ardennen zijn ook mooi, maar, de palmbomen en de rode kliffen en de  kleurrijke arara vermelhas (rood/groen papegaaien) geven de omgeving toch een speciale dimensie.

Deze Cerrado is de natuurlijke grens tussen de Pantanal en het Amazone gebied.

Ondanks het feit dat de Amazone de ‘naam’ heeft, is het de Pantanal die schittert als top bestemming voor zoogdieren en vogels.  Een ongekend rijk natuurgebied. Daar rijden we dus naar toe via de authentieke Transpantaneira weg  die hobbelt over 145 km met 126 brugjes. Het is een immense moerasachtige vlakte,  doorsneden met rivieren die zwellen en barsten door de regen.

We struikelen letterlijk over de goed gecamoufleerde kaaimannen  en de capivara’s (waterzwijn) als we aan de lodge toekomen. En we hebben ook snel door dat het deksel van het toilet dicht moet blijven want anders huppelen de kikkers vrolijk door de badkamer.
De Pantanal is eigenlijk de kraamkliniek voor de rijke fauna en flora in de Mato Grosso, en herbergt de grootste concentratie papegaaien. Het is trouwens ook een Unesco werelderfgoed.
Safari’s te paard of per cano, en ook de nachtwandelingen zijn altijd weer spannend. Iedere keer zien we iets nieuws. De ogen van de kaaimannen lichten op in het schijnsel van onze zaklamp. Onze gids pikt een baby kaaiman op en leert ons hoe je kan zien welk geslacht het is. Onverwacht poseren de tapir en de miereneter voor de lens.  Ook de brulapen laten zich gewillig fotograferen. De ware meesters van de camouflage kom je op tal van plekken tegen, zoals deze kikker.

Dan vliegen we naar het zuidelijke deel van het Amazonewoud.  Dit regenwoud is de groene long van de wereld,  is 6 miljoen km² groot, en ligt over 9 landen verspreid.  Drie uur  per jeep en boot eer we aankomen in de ecolodge in het Cristalino  State Park.  Een prachtige locatie buiten het begane pad en ver weg van alle beschaving, aan de oevers van de zwarte Cristalino rivier. Dit is ‘thuis’ voor overvloedige bijzondere vogel-en vlindersoorten, insecten, reptielen, inheemse zoogdieren en de bedreigde ‘white nosed bearded saki’.

We volgen het ritme van de jungle wat wil zeggen: activiteiten van 05.00 u tot 10.00 u, en van 15.00 uur tot 22.00 uur. (Dat is dus s’morgens, lenzen aandoen bij kaarslicht)  Dan eerst de schoenen controleren of er geen ongedierte  in zit,  een dikke laag muggenmelk, en we zijn klaar voor de tochten. Er zijn maar 2 mogelijkheden om je te verplaatsen:  of te voet, of per boot.

De Amazone is dicht begroeid, dus heel veel wild kan je niet echt zien.  Maar we leren enorm veel over de geheimen van de jungle, en zijn toch voldaan.
Vandaag vissen we op Piranha’s…  Deze vleesetende vissen worden gelokt met stukjes lekkere steak. In no-time hebben we er een 5-tal. Blijkbaar is het een delicatesse als soep, maar we laten de vangst voor een familie ter plaatse. En of we nadien nog zin hebben in een frisse duik?   Dacht het niet…

De tijd glijdt voorbij terwijl  het eindeloze gordijn van de groene jungle langs de boot schuift. Een zonsondergang op het water, een pintje om door te spoelen, en dan langzaam terug naar de lodge. Onderweg wordt onze boot gevolgd door vele vuurvliegjes. Iets wat we door de lichtvervuiling thuis al lang niet meer gezien hebben.
De geuren, de kleuren en de geluiden van de jungle zullen ons nog lang bijblijven. Nu maken we ons klaar voor de Iguazu watervallen in het zuiden van Brazilie. En zo rollen we van het ene natuurwonder in het andere.

 

Merkwaardigheid :

Cannibalisme onder de kaaimannen:  het is niet moeilijk om endangered species te worden als de eigen soort zichzelf  als prooi ziet…