Dammed in Iguazu

En zo belanden we in Iguazu, vlakbij het drielandenpunt waar Brazilie, Argentinie en Paraguay elkaar begrenzen. Een streek met 2 wereldwonderen in dezelfde regio, zij het van een totaal verschillende aard: de beroemde Iguazu watervallen en de controversiële dam.  Hier willen wij het fijne van weten.

Bij de eerste aanblik van de watervallen zien we al dat president Roosevelt gelijk had. Toen hij destijds een bezoek bracht aan dit natuurspektakel zei hij: ‘poor Niagara!’…
275 donderende, grillige watervallen, door hun eigen echo overstemd, glijden over de steile basaltwand. Ze vallen net als een glasgordijn over de rand van het amfitheater (2.7 km lang), in een 70 meter diepe kloof. Toekan’s met hun grote gele snavel zijn de vrolijke  figuranten in dit schouwspel. De watervallen zijn sinds ’86 UNESCO werelderfgoed.

Aan de Argentijnse kant wandelen we zowel boven als onder de vele watervallen.  Het is vooral beleven, voelen en rieken. Met de devil’s throat als bulderend middelpunt. In dit keelgat van de duivel lijkt het alsof de rivier diep in de aarde verdwijnt.
Aan de Braziliaanse kant genieten we van het totaalspektakel. Dit is vooral ‘kijken’.  Een ingesloten front van watervallen, in hun natuurlijke Subtropisch groene omlijsting, wordt  door de zon versierd met een uitverkoop aan regenbogen.
Deze kathedraal van waterzuilen willen we wel eens van dichterbij bekijken, in de veelbelovende zodiactocht.  Maar dit blijkt  een regelrechte toeristenval. Ook de natuurwandeling in het aangrenzende reservaat die wordt aangeboden met verplichte gids is van bedenkelijke kwaliteit…

De Iguazu watervallen laten een grote indruk na, maar wij vinden de Victoria falls in Afrika net iets mooier, en minder toeristisch.

Iets verderop ligt de controversiële Itaipu dam (8 km lang). Door de actuele commotie rond de geplande dam in de Amazone, zijn we getriggerd om een bezoek te brengen aan deze, momenteel de grootste producerende hydroelectrische krachtcentrale op de planeet.  Het is een combiproject  van Brazilië en Paraguay. De centrale levert 22% van de verbruikte energie in Brazilië, en meer dan 90% in Paraguay.
Voor sommigen is het een wonder van de vooruitgang, voor anderen is het een pure ramp door mensen veroorzaakt. Maar er bestaat geen twijfel over. Deze Itaipu dam ligt aan de basis van de grote veranderingen en de snelle industriële ontwikkeling in Zuid-Brazilië. Een heilige krachtcentrale dus, maar ten koste van…

De noodzakelijke ontbossing van 700 km² heeft grote gevolgen voor de inheemse Guarani en de Tupi nederzettingen. Momenteel leven ze in reservaten. Ook dat boeit ons. We brengen een bezoek aan een klein dorpje dat ons hart doet smelten, en we verlaten de Guarani’s met een dubbel gevoel over de krachtcentrale.

Morgen gaan we naar grotere hoogten, te beginnen met Salta.

Stay tuned.
[Best_Wordpress_Gallery id=”158″ gal_title=”Dammed in Iguazu”]

3 comments