For your “ice” only – Antarctica

Een historische dag vandaag. Met een ‘Jet’ die speciaal gebouwd is om op korte landingsbanen te opereren, vliegen we over Kaap Hoorn en de mytische wateren van de ‘Drake Passage’. We zetten voet aan wal op het “zevende continent”. Dit is het laatste continent dat geheimen heeft voor ons.

Een ijsversterkt expeditieschip wacht ons op in Frei Base station op King George Island, waar de cruise begint. “Extreem” is het juiste woord om de geografie van dit witte continent te beschrijven. Dit is de meest afgelegen plaats op aarde, en als continent het koudste, het hoogste, de winderigste, de droogste en het enige continent dat geen permanente bewoners heeft. We zijn gevangen door de onvergelijkbare schoonheid van de ongerepte Antarctische wildernis en cruisen tussen de zuidelijke Shetland eilanden en de westerse kust van Antarctica.

Dagelijks maken we excursies met een zodiac en glijden langs ijsfjorden en spectaculaire ijsbergen terwijl we regelmatig vergezeld worden door vliegende pinguins, zeevogels, zeehonden en walvissen. Zo verkennen we Deception Island, Halfmoon Island, Orne Harbour, Hydrurga Rocks, … en het Lemaire Channel. Met gepaste trots horen we tijdens de presentaties dat Belgie historische en wetenschappelijke verdiensten heeft in Antarctica. Sommige regio’s worden zelfs naar België genoemd. Te gek toch dat we hier op het Lemaire kanaal varen tussen Anvers, Brabant en Liege, niet?

Je merkt direct als je een pinguin imperium nadert aan de scherpe geur van Amoniak. Dit is pure nasale horror, maar deze ‘chaplin-achtig wiebelende happy feet’ zijn een plezier om te observeren. Van de 9 verschillende soorten zien we er 4. Mijn hoop om de keizerspinguin te zien is al snel opgeborgen. Hiervoor moeten we tot in het hart van Antarctica trekken, en dat zit er niet in.

In de voetstappen van de ontdekkingsreizigers wanen we ons als in een droom. En heel af en toe, tussen de wildernis van ijs en rotsen, zien de we overblijfselen van wat ooit hun basiskamp is geweest. We varen met de zodiac op het dak van de bodem van de wereld. Ijzig koud en desolaat. Het is een magische mix van avontuur en elegantie. De gratie waarmee de walvis naast ons bootje zwemt is adembenemend. We voelen een kus van zeemist als hij puft voordat hij een diepe duik neemt en trots zijn krachtige staartvin aan de camera’s toont.

Eroderende ijsbergen defileren als kathedralen langs de boot. Immense pakken van vroegere sneeuwvlokjes drijven op de grillen van de stroming en de wind. Ze zorgen voor een schitterend kleurenspectrum. We varen langs, met zeehonden overdekte, stranden tot aan Vernadsky, het oudste operationele research station in Antarctica, dat door 11 Oekrainers wordt bemand. We worden vriendelijk onthaald met een eigen gestookte wodka op basis van gletsjerijs en suiker. Door de interessante rondleiding krijgen we een inzicht in hun dagelijkse research activiteiten. Om dit leven te kunnen verdragen moet je toch een speciaal karakter hebben. Niet voor niets dat ze grondig psychologisch gescreend worden.

Op de boot vliegen intussen de dagen voorbij. De fantastische expeditie staff zorgt voor een gevarieerd programma, dat bepaald wordt door ijs en weer, en niet door horloges en kalenders. Talrijke verrassingen zijn de kers op de taart: een warme BBQ op het koude buitendek, een glas champagne op de zodiac die geparkeerd wordt tussen de ijsbergen op Cierva Cove. Ook een ijsberenduik vanaf de boot waar Erwin onze nationale driekleur met verve verdedigt, en een “award-winning picture contest” waarbij de eerste prijs ondertussen al in onze koffer zit. We zijn gerust gesteld. Het winnen zit nog in ons bloed.

Langzaam pakken we onze spullen in en met een dag vertraging nemen we afscheid van dit koud gedicht – Een woestijn van ijskristallen.

Morgen is het tijd voor een warmer avontuur. Op naar Ecuador en de Galapagos eilanden.

Merkwaardigheid
Wist je dat het kleine oog van de walvis uiteindelijk de grootte heeft van een basketbal…?