Konsalik is hier wellicht geweest, maar volgens mij is dit toch een contradictie. De Trans-Siberische express is een legende. De kleine afgeleefde compartimenten hebben hun beste tijd gehad, de lavabo lekt op de vloer en de banken/bedden zijn harder dan merantihout. Comfortuurlijk reizen noemen ze dat… Maar we maken het ons gezellig, want een lang gekoesterde droom wordt werkelijkheid. Een treinreis die 3 landen en 5 tijdzones doorkruist, en zich uitstrekt over bijna de helft van onze planeet? Dat willen we meemaken.
We rijden dwars door het hart van het oude Rusland; de Wolga, het zuidelijke Oeralgebergte,langs de vele berkenbossen, tussen de Siberische Taïga’s, de Toendra’s en straks ook de Steppe. Het is een unieke kans om een indruk te krijgen van de onmetelijke uitgestrektheid van het Russische landschap.
Tijdzones glijden in elkaar over en het duurt ook niet lang voordat we geen idee meer hebben hoe laat het eigenlijk is. Uren turen door het raam, en het landschap voorbij zien flitsen als in een teletijdmachine, 50 jaar terug in de tijd. Er heerst een sfeer van ouderwets reisgenot. Tijdens de stops komen de Babuschka’s met de onvermijdelijke bloemetjesjurken op de perrons om hun zelfgemaakte etenswaren en lokale specialiteiten aan te prijzen.
Na een dagenlange rit is onze eerste tussenstop aan het heldere Baikalmeer, in hartje Siberie. Het is een verademing om in de buitenlucht een frisse neus te halen.Vanuit het vissersdorpje Listvianka kunnen we naar hartelust langs de oevers wandelen, en onder de stralen van de ondergaande zon bekijken we dit blauwe oog ook vanop de top.
Dit meer heeft iets mystieks. Het is het oudste en het diepste (1637 m) ter wereld, en met zijn 31.700 km² zelfs groter dan Belgie. Niet voor niets opgenomen als Unesco werelderfgoed want het verschaft 1/5 van de zoetwatervoorraad ter wereld.
Verder staat er op elke hoek van de straat wel een kraam waar je de overheerlijke lokale omulvis kan proeven.
Onderweg naar Irkutsk, het economisch en culturele centrum Siberie, bezoeken wij het interessante openlucht museum Taltski, zeg maar het Bokrijk van de Siberische architectuur. De lokale groentenmarkt van Irkutsk is een echte folklore, maar erg welkom voelen we ons hier nog steeds niet. Begrijpelijk als je de geschiedenis induikt.
Vroeger was Siberie het oord waar de Russische regering politieke dissidenten, criminelen, en ook onschuldige mensen soms levenslang naartoe zond om in de koudste en meest onherbergzame delen in de mijnen te werken. Zo hoorden we het verhaal van de 94-jarige buurvrouw van onze lokale gids. Zij werd verbannen omdat ze vis schoonmaakte op krantenpapier, waarop een foto van Stalin stond…
Wij riskeren vanavond een tussentijdse culinaire zonde door nog even lekker italiaans te gaan eten in de stad voordat we ons terug op de instant-‘gastronomie’ van de Trans-Siberische express storten.
Buiten verandert het landschap van kleur terwijl we dieper Siberie intrekken, richting Ulaanbaatar. Het wordt duidelijk: dit zijn de glooiende heuvels van de Mongoolse steppe. Een paspoortcontrole aan de grensovergang bevestigt dit.
Deze trein is iets moderner dan de vorige, maar heeft slecht 1 toilet met wastafel aan het uiteinde van iedere wagon, en een samovar (op kolen gestookte heetwaterketel) waarmee we koffie, soep en instantnoedels bereiden. Het zijn ondertussen vaste rituelen van de dag. Dit ‘kamperen in de trein’ heeft zo zijn charmes. De cadans van het treinstel werkt haast hypnotiserend. En net als het landschap veranderen ook de medepassagiers. Mongoolse handelaars stappen aan boord met enorme hoeveelheden handelswaar. Bij de aankomst in Ulaanbaatar zetten we een punt achter het hoofdstuk Rusland en zo rollen we in het Mongoolse avontuur.
Merkwaardigheid: Vanwaar komt het woord ‘roebel’? Vroeger betaalde men met een Grivna, een baar in zilver, zo groot als een A4. Maar voor een brood te kopen was dit te groot. Vandaar hebben ze dit in stukjes gekapt. Roebel komt van het russisch woord ‘roebietj, ‘hakken’.
Russisch raadseltje: Het russisch voor zakdoek? Snodvod…
Wie kent er nog?
[Best_Wordpress_Gallery id=”79″ gal_title=”Hete nachten in de Taiga”]
We zijn mee op de trein gesprongen… we komen even bij jullie langs om Dédé nen hele dikke proficiat te wensen met ‘het maakt niet uit hoeveel jaren’ dag!
Nazdrovne en xxx wim beau en anne
Happy birthday Dédéke, allez weerom een streepke bij.Als aan den Erwin ligt zal het geene wodka zijn maar ricard :-).Nu jullie in de steppe zitten kan je en mag je héél luid praten en lachen, je maakt dan toch niemand wakker :-).
Geniet van jullie mooie reis en we blijven u goe volgen.
Tot …. als je terug bent.
greetz Johan en Annick
Zo, opnieuw vertrokken en gelijk weer binnengestapt in een fantastisch avontuur. Waar en wanneer houdt dat ooit op? Veel plezier tijdens jullie verdere reis en een gelukkige 35-jste verjaardag gewenst, Dian.
P.K.
Wat zou ik graag een foto gezien hebben van jullie “executive suite first class” in de trein !
Een kleine erratum aan de tekst : het Baikalmeer is 31.700km² groot en daarmee inderdaad groter dan Belgie.
En nu koekjes bakken op zijn mongools.
Julllie zijn weer vertrokken voor een fantastisch avontuur. Een andere wereld, vol verrassingen. Leg alles vast op doek met “carandache”, (Win ik nu nen troostprijs ?) maar de herinneringen zullen altijd in jullie geheugen gegrift blijven. Enjoy it.
Dian, de meest spectaculaire ervaring wordt wellicht een glas wodka op de Trans-Syberische express op jouw verjaardag morgen. Dikke proficiat. Christine
Hier zijn we weer, helemaal klaar om alles te volgen.
Weeral mooie foto’s wel op bangelijke hoogte.
Prodprod, begod?
grtjs
les belles
Hé die twee,
Ik ben weer mee vertrokken! Wat een contrast met jullie vorige reizen. Zet eens een portret van een Russische naast een portret uit Papoa NG. Weer een heel andere wereld. Als ik de prachtige foto’s zie, voelt het alsof ik een art-film zit. De mensen zien er introvert en ernstig uit. Alsof het leven er een beetje uit is. Dat zal zeker cultureel bepaald zijn.
Ulan Bataar schijnt,naar ik me heb laten vertellen echt een grote, maar niet zo’n aantrekkelijke stad te zijn. In tegenstelling tot het indrukwekkende Mongoolse landschap wat jullie gaan doorkruisen. Ben benieuwd of jullie dat kunnen bevestigen.
Het Mongoolse landschap lijkt me prachtig. De uitgestrekte vlakten, de luchten, de leegte….
Zo met de trein is echt een heel andere manier van reizen hè? Geniet van jullie avontuur, ik zit in de laatste coupé 🙂
Dikke groet,
Carla