Vanuit Moskou dwars door het hart van Rusland

Het is weer omgevlogen. De weken terug thuis waren heftig en intens. Het was een plezier om iedereen weer terug te zien en bij te praten. Ons programma was goed gevuld. Ook met de voorbereiding van het volgende deel van onze reis: Rusland, Mongolie, China, Nepal, Bhutan en India. Tibet is jammer genoeg niet gelukt. Op de valreep vernemen we dat er daar gedurende september en oktober geen toeristen toegelaten worden.  Dat zal dus toch nog voor een volgende keer zijn.

Alvorens ons over te geven aan de langste spoorverbinding ter wereld, de Trans-Siberische Express, benutten we de kans om eerst enkele dagen Moskou te verkennen.
Proper, onverzettelijk en georganiseerd zijn ze, maar goedlachs kun je die Moskovieten niet noemen. Ze doen er niets aan de bezoeker te helpen.
De wegwijzers in de metro zijn voor ons niet te ontcijferen. De prachtige metrostations zijn bijna ondergrondse musea. Een lust voor het oog, maar zonder gids geraak je nauwelijks op je plaats.
De norse bureaucratische politieagenten en douaniers maken deel uit van het gewone straatbeeld.  Gek genoeg is Moskou niet langer de grijze, grauwe metropool, of de culinaire woestijn. De flikkerende neonreclames, de exclusieve winkelcentra en de goede restaurants staan haaks op de verwachtingen die we hebben. We slenteren over het Rode Plein (waar het lijk van Lenin nog altijd op bezoekers wacht), bezoeken het Kremlin, en de wereldberoemde Basiliuskathedraal, het Novodevichy Convent, en wandelen langs het Zwanenmeer.

s’Avonds  worden we opgewacht in het station voor het grote treinavontuur. Onze Provodnik (reisbegeleider) installeert ons met de nodige gebarentaal. Een coupé als woonkamer voor de volgende dagen. Voor een claustrofoob is dat een hele uitdaging…

[Best_Wordpress_Gallery id=”180″ gal_title=”Vanuit Moskou dwars door het hart van Rusland”]

 

1 comment