Mongolie is gekend als een onbezoedeld wonder. Wild en ongetemd, verweg van elke civilisatie. Maar de realiteit is anders als je de hoofdstad UlaanBaatar (UB) doorkruist. Het massale verkeer verstopt de hoofdaders van de metropool. De helft van de totale bevolking leeft hier in de stad. Het bruist er van economische activiteit en de brave boedhistische ziel wordt geteitsterd door het zondig nachtleven. De straten worden omringd door Russische betonnen complexen, en aan de voet van de verweerde flatgebouwen zie je de typische gers staan.
Oude lada’s, moderne mercedessen en hummers rijden door de straten, en overal zijn er Wifi hotspots. Nomadische herders kletsen met elkaar via de mobiele telefoon en op het Sukhbaatar plein demonstreren kinderen hun skate & breakdance capaciteiten in de
schaduw van het Chinggis Khaan monument. Hun grote leider uit de 12de eeuw.
Maar eens uit het centrum verandert de omgeving drastisch. Als UlaanBaatar de Yang is van Mongolie, dan is het ongerepte binnenland met zekerheid de Yin. Buiten de hoofdstad zijn er geen asfaltwegen meer te vinden. Je ziet enkel lege vlaktes met verschillende karresporen, als die er al zijn. De rondreis is een vrij ruwe tocht in een oersterke 4×4, dwars door een eigenzinnig land. Zonder onze chauffeur en tolk zouden we toch niet ver geraken. We delen de weg alleen met schapen,yaks en herders te paard die rijden als de wind. Roofvogels cirkelen in de lucht, en verspreid over de steppe staan de traditionele ger’s van de Mongolen. Dit uitgestrekte land is één van de dunst bevolkte gebieden op aarde, en de nomaden leven een leven dat sinds de tijd van Chinggis Khaan amper veranderd is. Het gevoel van vrijheid en ruimte is adembenemend.
Gieren, antilopen, marmotten en wolven leven hier nog ongestoord in het wild. Her en der hebben Nomadenfamilies met hun vee hun kamp opgeslagen. Ze zetten hun deur en hun hart open voor de vreemde gasten. (Voor een verslag over ons leven in Nomad’s land verwijs ik naar een aparte post). Hun gastvrijheid is een verademing in een wereld van muren, hekken en sloten.
Overdag is het prachtig weer, maar s’nachts koelt het al gauw af tot onder het vriespunt.
We overnachten in een ger aan het mooie Ugii meer, een trekpleister voor migrerende vogels. Hoe verder we naar het westen rijden hoe bergachtiger en gevarieerder het landschap wordt.
s’Avonds kunnen we bijkomen van de rit en ontspannen in de hot springs van Tsenkher, wat voor ons ook wil zeggen ‘douchen !!’. Heerlijk is dat. Verder westwaarts bezoeken we het beschermd natuurgebied Terkhiin Tsagaan Nuur National Park, met het ‘Great white lake’, een prachtig meer tussen vulcanische kraters. In dit gebied zijn we 2 nachten te gast bij een nomadenfamilie. Een unieke ervaring en daarom ook een aparte post.
Een excursie te paard brengt ons naar de top van de Khorgo vulkaan. We moeten even wennen aan de mongoolse rijstijl want de paarden zijn namelijk gezadeld boven de voorbenen en niet in de holte van zijn rug.
De deurknop van het oudste boedhistische klooster Erdene Zuu schittert in het zonlicht. Je hoort het zachte monotone geprevel van boedhistische monniken. Dit is niet Tibet, maar de vervallen stad Karkorum die ooit de oude hoofdstad van Mongolie was.
Hustai National Park is zijn bezoek meer dan waard, want het huisvest de beroemde maar met uitsterven bedreigde Przewalski paarden (Takhi – wild paard dat genetisch verschilt met een gewoon paard).Mooi zijn ze. Kort gestukt, met stekelachtige manen, en zebrastrepen aan de poten.Tijdens een safaritocht bij valavond zien we ook gazellen, wolven, vossen, yaks en herten, maar de ‘snow leopard’ blijft voor ons verstoken.
Het Terelj National Park is een populair natuurgebied, met mooi steppelandschap en ruige rotspartijen. Onder begeleiding van een gids en een Yakwagen maken we een mooie tocht naar de Turtle Rock en de boeddhistische meditatietempel op de top van een heuvel.
Verder oostelijk, op de plaats waar Chinggis Kaan zijn fameuze ‘golden whip’ vond, staat nu op een heuvel een enorm zilveren monument ter ere van de grootste Mongoolse veroveraar.De moeite om eens binnen te wandelen.
Onmenselijk vroeg moeten we onze ger achterlaten om die terug in te ruilen voor de treincoupé richting Bejing (Peking). We doorkruisen de Gobiwoestijn, en s’avonds bij de grens wisselt de trein van onderstel, van breed naar smal spoor.
Mongolie is afgelopen. Het is een land waar de zandduinen walsen op de wind en de paarden in het wild grazen. Het is een land waar je best je programma niet te strak afmeet, zodat er plaats is voor het onverwachte. Een land waar de natuur dankzij het Shamanisme in balans blijft. Het is rijk aan mineralen, maar die worden tot nog toe niet geexploiteerd. De interesse van China en Rusland wordt een uitdaging voor de regering. Als ze hun infrastructuur openstellen zal Mongolie nooit meer zijn wat het vandaag is.
Maar voor ons is de magie van dit prachtige land en de ‘back to basics ‘-ervaring een onvergetelijke ontdekking. De bewoonde wereld is weer in aantocht. Vele rijstvelden en mooie panorama’s zijn vanuit de trein te zien.Het wordt tijd om onze spullen te pakken. Een geweldige treinreis zit erop. Benieuwd wat China brengt.
Merkwaardigheid:
– In 1920 werden in de Gobi woestijn nog Dinosaurus eieren gevonden. Amai die paashaas moet sterk geweest zijn…
– Quizvraag: Waarom zou deze Yak (wilde koe) een bierfles aan de mond hebben hangen?
Hoi treinreizigers! Fantastische verhalen zo leer ik ook nog een beetje van de wereld.
En die Yak ik denk dat Erwin hem wou foppen en een (bier)fles voor de neus heeft gezet waar deze nu nieuwsgierig aan gaat ruiken.
Veel plezier verder en niet te veel rijst eten of je komt met spleetoogjes terug! 😉
Els.
een gokje op de bierfles ; om het vlees van de Yak een beetje zoals Wagyu beef op te kweken ?
Als ik de eerste prijs heb, liefst geen Mongoolse koekjes AUB.
en werp je warme truien in Beijing nu maar even over boord.
Dorst? Belgen in aantocht?
Mijne prijs mag je opsturen.
les belles