Dubai, het land van de wildste superlatieven

Ja, ja, we hebben al verschillende klachten gekregen waarom het zolang duurt eer we een verslag uitbrengen. We moesten uiteraard nog een beetje ons ritme zoeken. Maar er komt verbetering in. Beloofd. (Ons eerste goed voornemen voor 2012)
Dubai.
Crisis of niet, in deze oliestaat blijven ze maar luxe hotels, spectaculaire shoppingmalls en attracties bijbouwen. De glimmende wolkenkrabbers zijn immens. De architectuur is opvallend. Je kijkt je ogen uit.
Een vreemde ervaring. Een land van contrasten, van superlatieven, een land van merkwaardigheden. Dubai is een land waar geconsumeerd moet worden. Een land dat je meetrekt in een ritme dat enkel op circuits thuishoort, en niet in een Arabisch sprookje zoals het in de brochures staat.
Bang om iets te missen hebben we onze agenda eigenlijk te vol gepland. Dat moeten we dus nog leren. Af en toe eens rust inbouwen om efficient verder te kunnen, en te verwerken wat is geweest.
Zo begon onze eerste dag met een bezoek van Florence Gillet, een van de vroegere medewerksters bij Leads United die sinds enkele jaren hier verblijft. Een hartelijk weerzien was het, en lekker bijgepraat. Dankzij haar waren we ook al snel weg met de absolute highlights van de omgeving:
De Burj Kalifa (het hoogste gebouw ter wereld),
De Ski Dome, ’s werelds grootste indoorskipiste temidden van de woestijn (wat een energieverspilling, daar wordt je niet goed van).
De verschillende shopping malls (maar daar waren we snel door want extra bagage kan er toch niet meer bij).
Bij de kunstmatig aangelegde jachthaven ‘Marina’ konden we lekker bekomen. Deze is in schril contrast met ‘The Walk’, een boulevard langs het strand van Jumeirah, waar de rijken komen flaneren met hun blikken paradepaardjes. Echt over de top vonden we het. Maar wel een lust voor het mannelijk oog. (Tenminste als je interesse hebt in auto’s)
Onze nieuwjaarslunch in Burj Al Arab behoort echter wel tot de toppers. Het aquarium restaurant in het enige 7 sterren hotel ter wereld, was een belevenis. Oog in oog met de mooiste vissen. Ik hoorde ze bijna denken ‘als ik morgen maar niet op jouw bordje lig’…
Een andere belevenis is de woestijnsafari aan boord van een 4×4. Na een uurtje rijden zaten we (met chauffeur) temidden van een gigantische rode zandbak. Eerst liet de chauffeur wat lucht uit de banden, en daarna reden we, goed ingesnoerd, op en over de steeds wisselende zandduinen. Een echt Paris-Dakar gevoel. Sommige hellingen leken wel muren. Je moet tegen een stootje kunnen. Na afloop genoten we van de prachtige zon die wegzakt achter de zandbergen, en een lekkere BBQ tussen de kamelen.
In Dubai Creek gonst het van bedrijvigheid. Om wat rust te vinden maakten we er eerst een leuke boottocht. Dan gaven we ons over aan het gewoel en het gekrioel van de handelaars in de oude Souks van Textiel, goud, en specerijen. Een heel ander Dubai hier. Authentieker.
Over merkwaardigheden gesproken?
Janneke maan! Hij is half, maar ligt hier op zijn rug. Is er iemand die ons dat kan verklaren?
Honden? Niet gezien
Gehandicapten? Niet gezien
Politie? Nergens te bespeuren

Samengevat: Dubai was een ervaring maar voor ons hoeft het niet meer. Kunstmatig en vluchtig. Wij weten nu beter. Geef ons maar het volgende stukje van ons avontuur.
Het verschil zal groot zijn vanaf morgen in onze Bed en Breakfast in Perth…
[Best_Wordpress_Gallery id=”155″ gal_title=”Dubai, het land van de wildste superlatieven”]