Onverbiddelijk schrapte de tijd de dagen uit de kalender. Het maakte ons langzaam los van ons dagelijkse bestaan, familie en vrienden. Straks hebben we alleen nog elkaar en de indrukken van elke dag. In de brievenbus zaten nog kaartjes en brieven met lieve wensen. Talismannen allerhande gaan mee op toernee. Nog een laatste controle van documenten, opladen gsm’s, en klaar.
De ochtend van het vertrek is één grote emotie. Het kan ook niet anders. Onze hond naar haar nieuwe thuis brengen, uitwuivende familie, dikke knuffels van iedereen, een souvenirmapje met foto’s, en een krop in de keel bij de laatste poot van Doenix.
Ik krijg vlinders in mijn buik van opwinding en word wat ongeduldig. Dit is de start van mijn droom. Beam me up Scotty!
“Gisteren is ver weg, morgen schrikt mij niet af, en vandaag is realiteit”.
Ha haa… even tsten dat mijn poging tot communicatie doorkomt.
Alsnog een kommerloos 2012… maar met jullie reisweg voor ogen zal het waarschijnlijk geen zorgeloos jaar worden..
Geniet ervan.
P.
Ik zou beter een waterfiets kunnen gebruiken.
Die vind ik hier wel.
All the best voor 2012 …… en veel succes met je triathlon’s.
Erwin
2012 zal voor julie fantastisch zijn xxx all the best!
Magd,
Over Dubai schrijven we morgennacht als we doorvliegen naar Perth. We moeten ook eerst een beetje de sfeer te pakken krijgen en beleven he 😉
Jij ook een goeie roetsj !!!
Zou het met die vergeten fiets te maken hebben dat de prille ‘followers’ zo lang op hun honger moeten blijven zitten ? of zijn jullie zo in de ban van Dubai ?
Hoeveel uren voor ons roetsjen jullie naar 2012 ?
Erwin, je bent je fiets vergeten !!!
o__
_.>/ _
(*)_\(*)