De eerste dag begint bij het slot

Onverbiddelijk schrapte de tijd de dagen uit de kalender. Het maakte ons langzaam los van ons dagelijkse bestaan, familie en vrienden. Straks hebben we alleen nog elkaar en de indrukken van elke dag. In de brievenbus zaten nog kaartjes en brieven met lieve wensen. Talismannen allerhande gaan mee op toernee. Nog een laatste controle van documenten, opladen gsm’s, en klaar.
De ochtend van het vertrek is één grote emotie. Het kan ook niet anders. Onze hond naar haar nieuwe thuis brengen, uitwuivende familie,  dikke knuffels van iedereen, een souvenirmapje met foto’s, en een krop in de keel bij de laatste poot van Doenix.
Ik krijg vlinders in mijn buik van opwinding en word wat ongeduldig.  Dit is de start van mijn droom. Beam me up Scotty!

“Gisteren is ver weg, morgen schrikt mij niet af, en vandaag is realiteit”.

6 comments