“Bhutan, … waar is dat”? Veel mensen hebben er nog nooit van gehoord. Bhutan, het land van de donderende draak komt niet vaak op de frontpagina van onze kranten. Maar je kan niet ontkennen dat dit laatste onafhankelijke koninkrijk in de Himalaya, het laatste jaar een trendy bestemming is geworden.
Ook wij zijn geboeid door dit geheime paradijs. Het is omringd door 2 grootmachten (China & India), en staat getagd als een mythisch land verscholen in de groene Himalaya. Dit ‘Nepal voor de Jetset’ lijkt wel op Zwitserland, maar dan met een patchwork van groene rijstvelden, en hekken van geweven bamboo.
Maar het zijn de vele symbolen van de Boeddhistische godsdienst die het meeste plaats innemen op ons netvlies. Het Boeddhisme is overal, bepaalt elk gedrag en geeft vorm aan elke gedachte.
De vlucht naar Bhutan vanuit Kathmandu is super! Zo kunnen we de hoogste toppen van de planeet nog eens vanuit vogelperspectief bewonderen. De Mount Everest is bijna voelbaar, en zweeft op wolken. Dit traject staat niet voor niets genoteerd als mooiste lijnvlucht ter wereld. Een spectaculaire slalom-landing brengt ons met een kick-stop in een andere wereld.
Hier in Bhutan wordt het toerisme streng gereguleerd omdat men dit knusse koninkrijk wil behoeden voor de nadelen van het massatoerisme, en wil waken over de identiteit van het land. Onze hele reis zijn we in het gezelschap van een gids en een chauffeur, want dat is de enige manier waarop je door het land mag reizen. Iedereen is voorbeeldig opgesmukt in de plaatselijke dresscode, een wollen geweven en kunstig geknoopte badjas, lange kniekousen en afgewerkt met paasbeste schoenen.
In Paro hebben we geluk dat we getuige kunnen zijn van een religieus festival in de Rinpung Dzong. Van heinde en ver verzamelen mannen en vrouwen in hun mooiste klederdracht op het tempelplein, volgzaam aanschuivend in de rij, kauwend op betelnoten, opgewonden omwille van de zegen, en met een verknochtheid waar je stil van wordt.. Traag geroffel en geprevel brengt de menigte tot leven aan de voet van het versterkte klooster dat de vallei beheerst. Voor de eerste keer wordt de Throngdel opgehangen, een gigantische Thanka die verlossing biedt op het eerste zicht.
Heel nieuw en nog onder constructie is de ‘Boeddha viewpoint’, aan het begin van de Thimpu vallei. Gastarbeiders op hun slippers kronkelen als mieren over bamboestellingen om het 50 m hoge metalen standbeeld af te werken.
De bergpas van Dochu-La is als uit een documentaire van National Geographics. Zo belanden we aan het oude winterpaleis van Punakha. Deze Dzong is pittoresk gelegen aan een samenvloeiing van 2 rivieren, en maakt niet enkel indruk op mijn Canon 500D. Het is een van de mooiste gebouwen van het land. We krijgen een rondleiding door de monniken zelf, en hebben hierdoor de kans om hen beter te leren begrijpen.
Om het Tiger’s Nest te zien moeten we wat meer moeite doen. Dit spectaculaire klooster, dat op 3000 m. tegen een stijle klif gekleefd lijkt, is de pittige hike meer dan waard. Gedurende deze wandeling langs uitbundig flatterende gebedsvlaggen maken we kennis met heel wat Bhutanezen. De inspirerende visie van één van hen kan je later lezen onder de ‘6vitesse-on-tour interviews’.
Ze zijn trots op hun tradities, en niet geneigd om te verwesteren, tenzij het geen schade aanbrengt aan geest en omgeving: vissen en jagen is ‘not done’, ze oogsten rode rijst, vereren de fallus, en het hele land is rookvrij.
Ook apart is dat het welzijn hier gemeten wordt in Bruto Nationaal Geluk (BNG) ipv. in Bruto national Product (BNP), een ontwikkelingsvisie bedacht door de koning. Deze reflectie over collectief geluk, dat niet in kille cijfers te vatten is, spreekt tot de verbeelding. De bottom line voor deze geluksfabriek is dat duurzame ontwikkeling niet enkel afhangt van economische aspecten.
De gekke creatie van de beschermde Takin, het nationale dier, willen we zeker met eigen ogen zien, want volgens mij is dit een mythe…. Maar nee, hij bestaat echt, heeft het hoofd van een Gnoe (wildebeest), en het lijf van een bison. Echt speciaal.
In deze periode van het jaar migreert de zeldzame en bedreigde ‘Black Neck Crane’ van Tibet naar Bhutan. Tijdens een wandeling door de vallei van de Phobjikha zien we er een aantal, en onze dag is weer goed.
Na een week van nieuwe indrukken proberen we op onze laatste avond ook nog een weldoend traditioneel Bhutanees houten hetesteenbad, en genieten daarna van een typisch avondmaal met de boerin als gastvrouw.
Bhutan is gezegend met een ontegensprekelijke charme en een magische atmosfeer. De mensen zijn schitterend, de lucht is puur, de architectuur is overweldigend, de religie is boeiend, de koning inspireert, de kunst is uniek, er zijn geen bedelaars, en er is weinig criminaliteit. Een land dat zich ontwikkelt op zijn eigen tempo, ondanks de druk van de globalisering. Een PR stunt? Neen, het is onze eigen ervaring, en met plezier komen we ooit terug. Het staat in de sterren geschreven…
We take the memories, and leave our footprints.
Merkwaardigheid :
– Thimpu is de enigste hoofdstad ter wereld zonder verkeerslichten. De bevolking kiest liever voor de persoonlijke aanpak van 1 politie-agent die het verkeer regelt.
[Best_Wordpress_Gallery id=”169″ gal_title=”Bhutan, the happiness factory”]
Dédé, toch niet mogelijk dat jij maar één paar van die beeldige laarzen (foto 52) gaat meebrengen ?
CYsoon
Prachtige plaatjes.
We ijveren hier om de ‘badjasdracht’ super!
les belles
Van onze baas (Juul Vanleysen) hoorden we ook de eerste maal van het land Bhutan. Hij was er toen op uitnodiging van de koning, dit ivm met een milieu conferentie. We hebben toen zijn verhalen aanhoort maar nu hebben we via jullie mooie reportage tenminste een beeld van het land. Geniet er verder van want het 3de luik van jullie wereldreis zit er bijna op. Groetjes.
… ik zal wel naar Sikkim reizen , en daar mijn geld verbrassen !
Klopt inderdaad Ludo. Je moet 250usd neertellen maar dit houdt eveneens in (verplichte) gids,chauffeur,inkom en hotelaccomodatie (volpension). That way is the only way. Bhutan heeft daardoor ook geen backpackers. Groeten. Dédé.
Wel spijtig dat je geen foto hebt van het “typische buthanees avondmaal”.
Ik heb die paar foto’s van jullie delicatessen uit Mongolie en Nepal laten zien aan iemand, en die man had geluk dat mijn WC niet gans achteraan in mijn tuin staat.
Overigens … Buthan lijkt me wel wat, maar is het waar dat je minstens 250$ per persoon per verblijfsdag moet neerdokken alvorens je een buthanees visum krijgt
see you in India
tja, allemaal gemist…………..maar ik blijf hoop houden….hou cuba maar aan als goed voorbeeld.
mooie foto’s weer…en nu op weg naar ‘incrediable india’ weer heel wat anders.
lfs.
José