Een mooie vlucht over de Himalaya brengt ons in Ladakh, het meest afgelegen gebied van India, dat pas toegankelijk is voor toerisme sinds 1974. Ladakh is de kroon op de kaart van India, en is eigenlijk op alle vlakken anders. Het heeft sterke fysische en culturele overeenkomsten met Tibet en wordt in cultureel en etnisch opzicht vaak tot Tibet gerekend. Met Leh als hoofdstad verblijven we in de regio van Kashmir.
Dit paradijs van Tibetaans boedhisme ligt helemaal in het noordelijkste puntje van India, en is ingeklemd tussen de afgesloten grensgebieden van China en Pakistan. Deze streek is vanwege de ligging, op strategisch en militair vlak heel belangrijk. Daardoor legert India hier permanent 15.000 manschappen, en die blijven niet bepaald onopgemerkt.
Na aankomst gebruiken we de rest van de dag om te acclimatiseren aan de hoogte en de temperatuur. Het is plots -10°C, zomaar 37°C verschil met Delhi… Maar de dunne lucht maakt de warmte van de zon intenser.
De imposante kloosters van Ladakh zijn de kluis van artistiek en cultureel erfgoed uit de regio. We brengen een bezoek aan de tal van Gompa’s (kloosters): Shey, Hemis, Alchi, Likir, Tsemo en Thikse, dat eruit ziet als de Potala van Lhasa.
De kloosters geven extra kleur aan het panorama. Maar ook plaatselijke festivals en familiefeesten zorgen voor leven in de brouwerij. Aan de voet van het prachtige Chemrey klooster worden wij gastvrij onthaald op een bruiloftsfeest. De bruid is volgeladen met Turkoise halfedelstenen, en witte sjaals (voor een lang leven). De traditionele klederdracht is een lust voor het oog. En terwijl een handvol muzikanten trance-muziek speelt worden wij loyaal bediend met ‘chang’, een lokale drank die smaakt naar een cocktail van bier, ricard en melkthee…
De Indusvallei is de grens van bewoonbaar gebied. De weg volgt de kronkels van de smaragdgroenen Indusrivier. De okergele herfstkleuren, en grijze contrasten van de Himalaya hellingen zijn een streling voor het oog.
De Khardung La is de hoogste bereidbare pas ter wereld. Omdat deze weg doodloopt in het bezette gebied Pakistan, heb je hiervoor een speciale vergunning nodig. Wij wagen ons aan een van de meest schilderachtige wegen van het land. De sky is the limit! Een achtbaanrit door een onherbergzame natuur. Haarspeldbochten in een kaal decor zoeken hun weg naar de hemel. De weg is niet meer dan losse stenen, smeltwater en puin, en kronkelt naar 5605 m. Het zicht is ‘letterlijk’ adembenemend op deze hoogte. We zien de bergen in Tibet, het Karakorangebergte en het Indusdal. De ijle lucht trapt op onze adem. Ons lichaam tintelt bij elke inspanning. We voelen ons high, en zo stoned als een garnaal… en dat enkel door de hoogte?
Op deze legendarische plek springen wij een ‘gat’ in de lucht, want morgen vliegen wij terug naar België en zien wij vrienden, familie en Doenix terug.
De rit is een onvergetelijke ervaring, en een mooie epiloog van ons derde reisdeel.
India, is een land van contrasten en chaos, maar met een rijk cultureel erfgoed! In de steden vechten verkeer, mensen en vee om ruimte, maar het platteland is mooi. Het is een land van ‘alles kan beter’. Het is een land waar je vooral geduld, relativeringsvermogen en gevoel voor humor nodig hebt.
“Om Mani Padme Um”… beep me up Scotty, wij zijn uitgekloosterd!
Merkwaardigheid:
In Ladakh zou een man die in de zon zit, met zijn voeten in de schaduw, tegelijkertijd een zonnesteek en bevroren voeten kunnen oplopen…. Een mooie illustratie van de temperatuursverschillen.
Welcome back reizigers. ‘t zal weeral deugd doen om ff in het vlaamse circus te verblijven.
Tot gauw.
En nu willen we de verhalen live horen!!!!
Dat is weeral mooi afgerond!