Zand, zout en het witte goud.

Het mysterieuze San Pedro de Atacama (SPDA) en het hoge Noorden van Chili is voor ons nog een ‘witte plek’ op de landkaart. Het mooie zuiden hebben we 10 jaar geleden al uitgekamd. Daarom zetten we koers naar SPDA, een stille oase aan de voet van een schitterend vulkaanlandschap, begrensd door zoutkorstgebergte en besneeuwde bergtoppen, aan de rand van de droogste woestijn ter wereld.  Het is een hippie-achtig  stadje met bijhorende  onconventionele sfeer dat door zijn bewaarde verzonkenheid een speciale aantrekkingskracht heeft. Hier is het beeld blijven stilstaan terwijl de klok verder tikt… en de toeristen deze trekpleister stilaan weten te vinden.

De omgeving heeft landschappen die precies niet bij deze planeet horen, en waar Steven Spielberg zijn inspiratie kan opdoen.
De ‘Salt Range & Death Valley’  is een landschap vol surrealistische krachten. De zoutvlaagjes zien uit als pasgevallen sneeuw. De grond is bedekt met zoutkorsten en zachte transparante zoutkristallen. De zoutrotsformaties worden omringd door de hoge zandduinen van Death Valley waar jonge sportievelingen hun kans wagen met  een afdaling  per snowboard.

We bekijken vanaf de hoge zandduinen de betoverende zonsondergang op de ‘vallei van de maan’. Een kleurenboek  in verschillende hoofdstukken. De vallei van de schilders.

Het deel dat onder natuurbescherming valt willen we natuurlijk niet missen ‘Salar de Atacama’ :  een ondergronds zoutmeer op 2300 m hoogte dat begraven is onder vulkanisch materiaal. Dit blauwe zoutmeer dient als toevluchtsoord en broedplaats  van verschillende soorten flamingo’s. Prachtig om te zien hoe ze synchroon naar voedsel zoeken in hun spiegelpaleis.

Grappig wordt het als we gaan baden in de ‘Laguna Cejar’. Door de hoge zoutconcentratie kan je niet enkel blijven drijven, maar je kan ook niet ondergaan (vergelijk het met de dode zee).

Te gek eigenlijk:  ’s morgens zout tussen de tenen, en s’middags zand tussen de tanden. Het is de tegenpool van de Amazone met zijn 5% vochtigheidsgraad versus 80 %. Gelukkig, want nu drogen onze kleren tenminste.
Ook het hoogstgelegen geiserveld ter wereld, de Tatio-geisers, laten we ons niet ontglippen. Ze zijn onvoorspelbaar. Het hele bekken knettert, fluit, dreunt en sist. Wilde vicunias en viscacha’s (soort paashaas met staart) delen het decor.

Met een gehuurde 4×4 vertrekken we daarna voor een lange tocht naar het verre Noorden van Chili richting Lauca National Park. De weg loopt geleidelijk van zeeniveau naar 4000 m. Vanaf nu zitten we voor de rest van onze trip letterlijk in hogere sferen (+4000m). Vanuit Iquique, een modern kuststadje trekken we door stoffig, verlaten en onherbergzaam land naar spookstadjes in de pampa van ‘salpeterland’. Hier slaapt de vloek van het witte goud. Met de hulp van Unesco wordt de verlaten salpeter mijnstad ‘Humberstone’ gerestaureerd.  We werpen hier een blik op het trieste verleden. Het grote Noorden is in deze omgeving bijzonder onaards.
Gemotiveerd om het roer gemoedswijze om te gooien rijden we over de Andes richting Colchane, aan de Boliviaanse grens. Als erwtjes liggen piepkleine oases in diepe dalen. We zien onderweg reuze cactussen, driftige lama’s , en de grootste geoglief ter wereld (yeah!).

Maar ons doel is Lauca National Park, een van de ruigste gebieden in Chili.  Het prachtige ‘Salar de Surire’ en de ‘Las vicunia’s national park’ kleuren onze rit.
We rijden door de fantastische hoogvlakte, een ongerept vulkaan- en lagunelandschap met typische Andesdorpen tot in Putre (3500m), een Aymara dorpje, waar we overnachten.

De hoogmis van dit park is Lago Chungara, een diepblauw gekleurd meer op 4500m hoogte, waar zich de dominante vulkanen Pomerape en Parinacota dagelijks in spiegelen.
Bij de ‘lagunas  de Cotacotani ‘ picknicken we heerlijk in de natuur, want de zinderende middaghitte is op deze hoogte flink getemperd.

Noord Chili?  Een megamix van landschappelijke schoonheden: woestijn en sneeuw, water en wind, zout en zand, vlak en bergachtig, leeg en woest, vruchtbaar en onherbergzaam…  Ook de inwoners  zijn ongepolijst.  Dit stuk van Chili zorgt bij ons voor een onuitwisbare indruk.

Morgen vertrekken we naar Bolivie voor nieuwe beelden en ervaringen.

Merkwaardigheden

Wist je dat een groep Vicuna’s (soort wilde lama’s) door hun territoriaal gedrag allemaal op dezelfde plaats hun grote behoefte doen?  Soms zie je ze zelfs rustig aanschuiven in een rij…