Van hier tot in Tokyo !

Gedurende 4 weken zijn we ondergedompeld in de cultuur van dit raadselachtig land. Het land van samoerai, geisha’s, matcha thee, het land van bonzai, sushi’s en sake. We gaan geen uitgebreid verslag doen over het grootse Tokyo, of Kyoto, want daar is eerder door velen voldoende over geschreven. We willen niet enkel kiekjes van tempels en pagoden, maar een beleving van het dagelijkse leven, ver weg van de platgetreden paden.
Wij zijn nieuwsgierig naar het contrast tussen traditie en moderne tijd. Het verleden en heden perfect gecombineerd.
De rust en soberheid in de oude verscholen tempels en schitterende paleizen, gaan hand in hand met zware industrie en geavanceerde technologie. Zen en in balans versus workaholics.
De bruisende steden, die niet onderdoen voor London of New York, staan in contrast met de schoonheid van het bergachtige binnenland en de buitenwijken. Een aangename desoriëntatie.
Schijn bedriegt. We moeten meermaals ons beeld van het land bijstellen. Het is een raadsel.
Je kunt Japan niet begrijpen. Overgeorganiseerd, klokvast, zonder chaos, proper, gedisciplineerd, respectvol en … veilig. Het moet een saaie job zijn hier, als politieman.
Tokyo is met zijn verschillende wijken monsterlijk groot, maar perfect te bereizen. Even wennen aan het efficiënt vervoersysteem en de structuur van de stad, maar dan is het ‘a piece of cake’. Het wordt ook al eens de ‘mooiste lelijke stad ter wereld’ genoemd. Weinig groen, maar met neon lichtshows waar Time Square nog een puntje aan kan zuigen. We komen tijd en ogen te kort. Het fenomeen van honden-katten- of stekelvarken knuffel-café’s is typisch voor Tokyo, omdat de meeste mensen thuis geen huisdieren mogen houden.

We zijn ook helemaal flabbergasted van de toiletten die water naar je onderwereld blazen, het is compleet met spoel-was-en droogfunctie, met meerdere instellingen voor temperatuur, sterkte en locatie. Een heuse ervaring. Met een verwarmde bril en muziek achter een knopje zodat alle geluiden gecamoufleerd worden. Wel verwarrend als het alleen in het Japans beschreven staat… De verrassing zit dan in een klein potje.

Sumo worstelen is Japan ten top. Het is een diepgewortelde traditie en tevens een nationale sport. We kunnen tickets bemachtigen van de finale van het toernooi, in de sportarena met 11000 man. Sumoworstelaars bewegen snel en behendig, ondanks hun omvang. Voor elke wedstrijd voeren ze complexe rituelen uit– pure intimidatie en psychologische oorlogsvoering zeg maar. Een fascinerend spektakel.

In het nationaal park in Hakone, bekend om zijn therapeutische warmwaterbronnen, blijven we enkele dagen hangen om de pracht van de iconische Mount Fuji ten volle te genieten. De berg met een ziel. Een bergtrein slingert zich een weg tussen de heuvels en valleien van de regio. Fuji-san speelt al 2 dagen verstoppertje! Ook een viewpoint van de prachtige Mishima skywalk brengt geen zode aan de dijk.
Maar tijdens een boottocht op het prachtige Lake Ashi weerspiegelt hij zich in het water, in zijn bijna perfect symmetrische kegelvorm. De slapende vulkaan torent hoog boven de omliggende heuvels.

Dan nemen we de Shinkansen trein door de Kiso vallei naar het bergdorp Hida Furukawa. Om er helemaal in te duiken huren we een stalen ros en maken een fietstocht doorheen het landschap van de noordelijke ‘Alpen’ van Japan. De daarna welgesmaakte soorten Saké komen recht uit de brouwerij!
Overnachten doen we in plaatselijke herbergen, Ryokans zijn in Japan heel bijzonder. We dompelen ons onder in een typische ‘Onsen’ (warmwaterbron), temidden van een Japanse tuin, en in kimono krijgen we een heus Kaiseki diner geserveerd. Japan ten voeten uit.

Hoewel Japan zijn best doet om bij de tijd te zijn, hebben ze mentaal nog een grote weg af te leggen. Zeker in de bergen en op het platteland. Je geraakt niet uitgekeken op de manier waarom de Japanse vrouwen op het platteland zich kleden. Laagjes! Broeken, rokken, schorten, handschoenen, een sjaal, een kapje op het hoofd om obsessioneel weerwerk te bieden aan elk straaltje zonlicht. Zalige couleur locale.

We zoeven opnieuw doorheen prachtige panorama’s met als aankomst Hiroshima, een stad die voor altijd verbonden blijft aan de gruwelen van de atoomoorlog. Het indrukwekkend A-Bomkoepel gebouw is het enige overblijfsel van voor de ramp. (UNESCO) Een bezoek aan het Peace Memorial Museum is beklijvend. Het kruipt onder je huid, en we zijn er de rest van de dag van onder de indruk.
Het is een korte oversteek naar het heilige eiland Miyajima, om de beroemde zwevende toriipoort te aanschouwen. Die is vooral adembenemend bij het vallen van de avond, als alle toeristen vertrokken zijn. Goed gekozen!

Hoewel het hectisch Kyoto een bouwkundig pareltje is, blijft ons vooral het interactief bezoek aan Gion, het Geisha district, bij. Het oude Japan, waar je kan verdwalen in smalle straatjes en verborgen steegjes. Geisha, het is één van de bekendste maar minst begrepen traditionele beroepen van Japan. Over dit geheime leven hebben we een boeiend en openhartig gesprek met een Maiko / Geiko.
Oren gespitst en ogen op scherp. De camera doet haar werk.
De talloze verbluffende tempels met gebedsbriefjes die getuigen van de kracht van de boeddhistische geloofsopvattingen, de heiligdommen en paleizen die Kyoto versieren zijn het meest beroemde kenmerk van de stad. Maar de met 10.000 scharlakenrode Torii overdekte paden van de Fushi Imari maken behoorlijk indruk.

Nara kan ons niet bekoren, hoewel het met zijn parken, pagoden en schatkamers verschillende UNESCO sites bevat. Misschien is onze harde schijf vol, en zijn we toe aan een dagje rust?

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Een wandeling door de wereldwijd bejubelde Ritsurin Gardens in Takamatsu is een serene manier om de dag door te brengen. Vanaf hier stappen we aan boord van een boot en kunnen op die manier plaatsen ontdekken waar je anders moeilijk of nooit kan komen.

De eilanden op de Japanse binnenzee, maar ook in de Japanse zee, verschillen sterk van elkaar. Zo ontdekken we het landelijke eiland Naoshima, dat op het punt stond een spookstad te worden, maar nu een centrum is van wereldklasse met gallerijen voor hedendaagse kunst.
In het grachtenstadje Kurashiki op het eiland Okayama, wanen we ons in het Venetië van Japan. Een zeldzaam stukje oud Japan.
En zo is er elke volgende stop wel weer een verrassing: de 25 tempels-wandeling in het pittoreske Onomichi, de kasteelstad Matsuyama, of de onbekend bewaarde Samuraistad Hagi buiten de gebaande paden aan de ‘achterkant’ van Japan.

Onze stappenteller slaat tilt op het vulkanisch eiland Nishinoshima, één van de 4 bewoonde plekken op de OKI eilanden, bekend om het groen van de kusten die oprijzen als bossen uit de zee. Ook het charmante dicht beboste Dogo ligt hier. We halen een frisse neus op dit mysterieus stukje natuur van het Unesco Geopark, met zijn spectaculaire Kuniga-kustlijn die gekenmerkt is door een adembenemende galerij van natuurlijke wonderen zoals de Tsutenkyoboog, de geërodeerde basaltkliffen en de loodrechte Mantengai.

De eilanden zijn allemaal kleine stukjes Japan die nog geen ‘junkfood verbindingen’ hebben met de grootsteden.
Mooi ook, het historische Kanazawa (ontsnapt aan de vernietiging van de tweede wereldoorlog) met de Kenrouken gardens, een perfect gemanicuurd groen paradijs dat terecht geclassificeerd is als een van de “drie mooiste tuinen van Japan”.

Tot slot van ons avontuur wandelen we door het bergachtige Sado eiland, ooit een verbanningsoord. Hilarisch is ons tochtje in de Tarai buden, een Miso brouwvat met glazen bodem, dat gebruikt wordt om vissen en zeewier te spotten.
En dan blijft er maar 1 ding meer te doen: de Shinkansen trein terug naar Tokyo.
Home sweet home. Het was lang genoeg.
Japan, een cultuurshock! Vol verrassingen, van subliem tot opwindend! Maar soms ook wel milde irritaties tot frustraties omwille van de zware industrie, de bureaucratie, en … de massa kwallen in de Japanse zee. Gelukkig hebben ze voldoende recepten om dit op het bordje te toveren.
We komen nog terug, maar enkel om te skien in Hokkaido, of om de kersenbloesems in volle pracht te bewonderen.

Volgende reis ? We knipogen eens naar Uruguay… Eens kijken wat dat zegt.

PS: eigenaardigheidje
In Kyoto rijden de bussen op gerecycleerd frituurvet!
Een mondmasker? wordt gedragen als je ziek bent, om anderen niet te besmetten

« van 4 »

1 comment