Om te begrijpen wat het is om als nomaad te leven moet je het gewoon eens meemaken dachten wij. En daarom zijn wij enkele dagen te gast bij een nomadenfamilie, in een desolate omgeving die hun thuis is.
We maken kennis met de gastvrijheid en bescheidenheid van de eenvoudig levende Mongoolse nomaden. We nemen een kijkje in hun dagelijkse doen, met hun gebruiken en tradities. Eten wat de pot schaft, slapen in een authentieke ger, en de familie bijstaan met hun dagelijkse werkzaamheden.
Onze gertent staat aan de oever van een riviertje, temidden van de kuddes yaks, geiten, schapen, koeien, en paarden. De WC barak staat 100 m verder. De gertent van onze familie heeft via een zonnepaneel electriciteit, en de TV staat op nationale sport.
We worden ontvangen met een kommetje warme paardenmelk, verse roomkaas en gedroogde kaaskoorden. Maar het meest gevreesde komt ook tevoorschijn: de grote kom makh, gekookte organen, vet, hersens en de ogen van schaap. Eerst wordt er een schoteltje geofferd aan Boedha, en daarna mag iedereen naar hartelust toetasten.Onze maag keert van de geur alleen al… Gelukkig is onze chauffeur een grote amateur van deze fingerfood delicatesse, en hoeven we ons niet te schamen dat de kom niet leeg geraakt.
De lunch is een ongecompliceerde sholte khool (maaltijdsoep), met dim sums van schapevlees (buuz), en zelfgemaakte droge koekjes.
Daarna worden de paarden gezadeld en stappen we naar de top van de Khorgo vulkaan voor een prachtig uitzicht op de vallei.
Bij zonsondergang worden alle kuddes met paard en brommer naar hun schuilplaats geloodst. Eerst de schapen, dan de yaks en daarna de paarden.
Erwin sprokkelt hout bij elkaar en maakt de kachel aan. Het diner bij kaarslicht bestaat uit rijst, koude gebakken aardappelen en schapevlees met copieuze hoeveelheden vet, en melktee met zout. Het dessert is een yoghourt van Yak- en koeienmelk.
De plotse overdosis aan vet – en melkproducten heeft onze darmen lelijk op proef gesteld. Je bent tot in je tenen wakker als je s’nachts bij vriesweer 100 m.naar de WC moet wandelen …
Maar het is wel genieten van de fonkelende sterrenhemel en de volle maan onder het geluid van de huilende wolven, de loeiende yaks en de hinnikende paarden… Ik wakker het vuur terug aan en leg nog een blokje hout bij. Met thermisch ondergoed, kousen en 6 dekens halen we de ochtend wel.
Bij het krieken van de dag is onze gastvrouw de Yaks al aan het melken.We helpen haar en brengen de volle emmers terug naar de Ger. De melk van de Yaks is bijna geklopte room, zo dik. Maar al dat vet helpt een nomaad de winter door.
Als ontbijt krijgen we gekookte koude rijst met rozijnen en thee.
De nomaden verhuizen 4 keer per jaar naar een andere plek. Ze zoeken beschutting voor wind en kou, voldoende zonlicht, voldoende gras voor de kuddes, en de nabijheid van een rivier.
Een doorsnee gertent is 250 kg en kan door één kameel gedragen worden.
Als het nodig is zijn ze op 1 dag ingepakt en vertrokken.
Over een nomadenleven gesproken! Nu weten we pas goed wat dat betekent…
“Zelfs op reis wegen honderd bezienswaardigheden niet op tegen één werkelijke ontmoeting” (Paul van den Bergh)
[Best_Wordpress_Gallery id=”77″ gal_title=”Living in Nomads land”]
het geheime recept van de mongoolse koekjes kan je krijgen in Heusden-zolder bij Elke Vanelderen, vrouw van Regi Penxten. Of bij Bert Anciaux.
Als ik foto 16 nog eens goed bekijk dan bemerk ik in de verte en juist boven de staart van het paard, een mooi typisch zwitsers bergchalet. Waarschijnlijk trekken de nomaden zich hier comfortabel terug om te genieten van overheerlijke lamskoteletjes, lamsfilet, lamszadel en schapenboutjes.
De restanten worden daarna verwerkt in een heerlijk “geurende” mongoolse schapentripoux waar toeristen zo verzot op zijn. Als verjaardagsdineetje in een frisse gertent kan dit wel tellen ! En dan nog honderd meter naar het toilet hollen om toch te laat te komen … keep on tripping.
Die citroenen dat zijn patatten… en over het geheim van die koekjes, … ik weet niet of ik dat wel wil weten, maar jij gaat het wel vertellen he?
Hi D² en Erwin,
dit is precies teruggaan in de tijd.
Super foto’s!
GENIET,
X
Dan toch maar rijst eten dat je niet te dikwijls die 100 m moet afleggen in het midden van de nacht. Ik weet één ding dit is niks voor mij maar ik kan best genieten van deze verhalen en fantastische beelden.
Bedankt dat je ons laat meegenieten!
Els.
Die schotel Makh ziet er wel echt smakhelijk uit, vooral dan de citroenen ! En heb je het geheime recept van die droge mongoolse koekjes kunnen ontfrutselen ?
Ik heb in december een tafeltje gereserveerd in restaurant Gengis Khan te Diest met dezelfde mongoolse specialiteiten.