Wat een drukte! Het station in Bejing is een verzameling van nerveuze zwarte stipjes. Deze hoofdstad van de volksrepubliek China is met zijn 14 miljoen inwoners één van de grootste steden ter wereld. Vandaag heeft Bejing een nieuwe dimensie.
De stad is in de greep van vernieuwingen als gevolg van 25 jaar hervorming, de druk van de groeiende bevolking, en de Olympische Spelen. Maar desondanks worden Facebook en twitter in China nog steeds geblokkeerd.
Het is een stad vol tegenstellingen, en zonder harmonie. Een mallemolen zonder eindbestemming. Maar het heeft een rijkdom aan keizerlijke monumenten en religieuze bezienswaardigheden. Zoals elke toerist bezoeken we de verplichte nummers van de stad. De hemelse tempel, de verboden stad, het zomerpaleis,…Allemaal goed om de rol van de keizer in het oude China te begrijpen. We wandelen over het Tian-an menplein. Het beeld van Mao neemt een prominente plaats in. Akelig actueel is de herinnering nog van de gruwelijkheden die hier plaatsvonden tijdens de studentenbetoging in 1989.
We fietsen met een riksja door de typische Hutongs. Dit zijn de charmante, maar door de modernisering bedreigde, oude steegjes van de binnenwijk. We stoppen bij de oudste apotheek voor een gratis medische diagnose. Tenslotte hebben Yin en Yang uit de Taoistische geneeskunde ons altijd al gefacineerd.
Het is duidelijk dat China het land van de toekomst is. Hoewel, we staren ons niet blind op de glitter van de stad, want op het platteland is het armoe troef. Je waant je wel enkele eeuwen terug in de tijd. Dat wordt duidelijk als we richting Huanhua Cheng rijden om er gedurende 2 dagen de Chinese muur te beklimmen. Hier vinden we een veelvoud van niets!
Maar de fantastische uitzichten op de grote muur maken veel goed. De Chinezen zijn fier op hun muur. Het is een symbool van hun historische neiging tot afzondering. Als een draak slingert ze door de noordelijke heuvels van China. Het is een van de grootste bouwondernemingen in de geschiedenis van de mensheid. Sommige stukken zijn gerestaureerd, andere stukken zijn rondaf gevaarlijk. We beklimmen een deel van de muur dat nog niet voor toeristen gerestaureerd is.
We wandelen op een wereldwonder! Trappen op, trappen af. Ontelbaar. Sommige stukken zijn zo steil dat ze alleen op handen en voeten te bewandelen zijn. Op dit mooie afgelegen stukje natuur, is geen mens te bespeuren. Een oase van rust. Een schouwspel van torens en heuveltoppen, waar de muur aan de horizon reikt. We hebben de muur voor ons alleen. De enige wandelaars die ons tegemoet komen zijn ‘wandelende takken’….
Vooraleer we Westwaarts trekken richting Thibetaanse grens, ronden we de Bejing regio af met een lekker Belgisch diner bij Morel’s restaurant & café.
Oplossing vorige quizvraag: Jammer, niemand heeft gewonnen… Het Yakkalf heeft een plastieken fles aan haar mond hangen om te voorkomen dat ze bij de moeder gaat drinken.
[Best_Wordpress_Gallery id=”76″ gal_title=”Chinas backbone”]
En ik die dacht met alle chinezen maar niet met den deze ….
Het was helemaal niet relaxing maar achteraf deed het deugd 🙂
Erwin,
Wat doen al die kerels toch met jou?…
gr. Guus
Ik weet dat jullie wel van exotisch houden maar na wat ik al gezien heb zal die ‘Belgische maaltijd’ wel gesmaakt hebben denk ik. En de Yin- Yang diagnose, klopte het? Teveel Yang, te weing Yin?
groetjes
Amaai, dat is pas een muurtje! De natuur is weer groener en levert alzo mooiere foto’ s op. Het is ook aan jullie gezichten te zien dat na driekwart jaar reizen nog altijd volop genoten wordt van de ontdekkingen van mens en natuur. Alleen krijgt Erwin er een mooi rond buikje van, van al dat niksen zeker…
We genieten vanuit het thuisfront van jullie avonturen, doe zo voort. Groeten.
Toen wij bij Morel’s gaan eten zijn hadden we de pech dat hijzelf voor enkele weken in Belgie was.
En heb je de tijgerpenissen bij Tongranteng zien liggen ?
greets
Zal wel deugd doen met jullie Mongolië-ervaring nog vers in het geheugen om na de drukte van Beijing opnieuw te genieten van de desolaatheid rond de Muur. Take care